Na een niet al te koude winter met aanvankelijk veel grijze dagen, beginnen we nu zo zoetjesaan aan de lente. Het woord uitbotten komt bij me op. Lang geleden, toen ik de lerarenopleiding wilde gaan doen, met onder andere het vak Handvaardigheid, moest ik hiervoor een toelatingsexamen doen.

Ik zie me nog zo zitten, jong en onervaren, een homp klei voor mijn neus, met de opdracht 'uitbotten'. Ik had eigenlijk geen idee wat ze van me wilden. Toen ik een van de andere toekomstige studenten iets van blaadjes zag boetseren, ging het woord een beetje bij mij dagen. Ik heb geen idee meer wat ik gemaakt heb, maar ik werd wel toegelaten.

UITBOTTEN
Ja, dat doet het nu dus en bloeien ook. De slierten narcissen in het oude gedeelte van het park kwamen in februari al voorzichtig uit. En het is fantastisch en een wonder om de blaadjes aan de bomen weer te zien verschijnen.

Op mijn balkon maak ik dat van heel dichtbij mee. Er staat een aangewaaide berk in een pot. En hoe dood die ook lijkt in de winter, elk jaar is het jonge groen weer een groot plezier.

BELLE
Nieuw leven betekent ook geboorte. Geboorte van nieuwe dieren en van nieuwe kinderen. Toen mijn zoon lang geleden, een jaar of 8, vrijwilliger was bij de kinderboerderij in het park mocht hij meehelpen de hokken uitmesten en de beesten voeren. Hij was aan het werk en het werd al later. Ik verwachtte hem thuis, maar hij kwam niet. En ik besloot dus te gaan kijken waar hij bleef.

Toen ik bij de kinderboerderij aankwam waren er nog maar weinig bezoekers. Ze zouden bijna gaan sluiten en er mocht ook niemand meer in de stal. Alleen mijn zoon zat daar, op een strobaal. Met toestemming mocht ik even naast hem gaan zitten.

Belle, de geit, was aan het bevallen. “Belle, ga maar liggen”, zei mijn zoon zacht, “Ja Belle, goed zo Belle” en “Het komt goed Belle”, sprak hij fluisterend lief.
Het was zo schattig hoe hij Belle door de bevalling heen probeerde te praten.
We spraken af dat hij mocht blijven. En toen hij thuis kwam, had hij de geitjes geboren zien worden.

Dat komt later vast goed, dacht ik. En inderdaad. Nog maar kort geleden heeft hij een zoon gekregen, waar hij gek mee is. En ik ben dus oma geworden, wat je ook wel een soort van nieuw leven zou kunnen noemen.

Over een tijd zal ik met mijn kleinkind door ons Westerpark lopen en hem er van alles en nog wat laten zien en doen. Spelen in de speeltuin en de poedelvijver. Hem naar de treinen laten kijken en naar alle honden die voorbij komen. Later naar het Woeste Westen en een pannenkoek eten bij de Buurtboerderij, als dat na de brand weer kan.

En ook zal ik zeker met hem de kinderboerderij bezoeken en vertellen over de belevenissen van zijn vader, de geboorte van de geitjes en over hoe lief zijn vader toen ook al was.

Groet,



Wil je reageren? Dat kan. Je kunt Dasya bereiken op dasya@stadsdorpwesterpark.nl

Alle blogs zijn hier terug te lezen.