Nee, ik ben niet naar 'de Rollende Keukens' geweest. Afgelopen jaren was het te druk, een beetje in de rij staan voor een koffie, een ijsje , couscous, bitterballen, mij niet gezien. Vandaag pas geweest. Ik houd van wat geweest is. Van afbraak, van hoe het was.

Ik loop daar wat rond en plotseling word ik benaderd door twee meisjes. Of zij een hond mogen aaien? Ik loop mee naar het dier en zie een soort herder in een auto liggen. Z’n vacht ziet er niet al te florissant uit, ik veronderstel dat het een oud en ziek dier is. We moeten eerst de eigenaar zien te vinden, om toestemming te vragen het dier te benaderen, komen de meisjes en ik overeen.

Verderop zijn enkele mensen met elkaar in gesprek. Hoe ziet een hondeneigenaar er eigenlijk uit, vragen we ons af? We bekijken de pratende mensen stuk voor stuk. Ik suggereer nog dat je ook in gedachten een hond kan aaien. Dat is hogeschoolwerk bemerk ik meteen.

Dus richten onze blikken zich weer op de pratende mensen. Ze vertellen dat hun vader hier werkt en dat ze zich vervelen, een hond aaien lijkt hun de bezigheid bij uitstek de verveling te verdrijven. Ik koppel hond en auto aan elkaar en zie een man met een hoed op en wijs hem aan.

Inderdaad hij is de hondeneigenaar. Uiteraard mogen ze hem aaien. Voorzichtig strelen ze elk even z’n buik. Dan doemt vader op: “ hai pap, wij zijn hier” en weg zijn ze. Beduusd sta ik alleen bij de auto. Ik hield toch van, wat geweest is?



Wil je reageren? Dat kan. Je kunt Constance bereiken op 
constancevarekamp@stadsdorpwesterpark.nl

Alle blogs zijn hier terug te lezen.