Terug in Nederland, Op met de kleinzoon naar de kinderboerderij in het Westerpark. Aha, weer koeien zie ik hem denken. “Boe,” roept hij, hij wil ze aanraken. “Doe maar,” moedig ik hem aan. In India liet ik dat wel uit m’n hoofd, aanraken? Niemand aait daar ooit een koe. Sommige zien er ook vervaarlijk uit, heel groot, met grote hoorns. Je loopt vanzelf een straatje om. Het dierenleven op straat in India en het dierenleven op de kinderboerderij, het contrast kan haast niet groter.
Volgens Papa geit, vrijwilliger op de kinderboerderij, hebben dieren aandacht, liefde, voedsel en onderdak nodig en een dag rust, op maandag is de boerderij gesloten, even geen bezoekers kunnen de dieren op adem komen om dinsdag hun huid weer ter beschikking te stellen aan alle aaihandjes.
Als je goed naar Papa geit kijkt, lijkt hij ook een beetje op een geit, getooid met een sik, zelfde kleur haar. De geiten lijken hem in hun midden te hebben opgenomen, als de grote alfa geit. De hele groep inclusief Papa geit ligt wel eens in de wei een dutje te doen, lekker warm tegen elkaar aan. Als een van de geiten weggeduwd wordt van het verse eten is er altijd nog Papa geit die toeziet op een eerlijke verdeling van het voer.
Wil je reageren? Dat kan. Je kunt Constance bereiken op
constancevarekamp@stadsdorpwesterpark.nl
Alle blogs zijn hier terug te lezen.