Laatst schoof ik aan bij een huiskamerconcert van Hotspot 60+ met fluitisten, een flamengogitarist, een Franse chansonszanger met accordeonist en het Blije Mensen koor. Wat een geweldige avond, wat een leuke mensen, wat een mooie muziek dacht ik met heimwee toen ik weer thuis was, in mijn huis vol dozen. Dozen?
Ja, ik woon in een huis vol dozen.
Grote dozen, kleine dozen, vierkante dozen, langwerpige dozen en zelfs één ronde doos. Ik weet niet hoe ik daar aan kom, nooit een hoed gekocht of een iets anders in die vorm. Maar goed, dozen dus.
Om de dag vul ik een doos.
De ene keer met boeken, de andere keer met linnengoed, glazen, de inhoud van laatjes, vazen uit de berging, servies en ga zo maar door.
Op deze manier verpak ik gestaag al mijn huisraad in dozen. Dat moet wel, want we gaan verhuizen.

Ik verlaat de moeder der Nederlandse steden en daarmee ook ons stadsdorp in ruil voor een kleinere stad richting kust.
Soms twijfel ik: doe ik hier wel goed aan, zal ik de stad niet missen? De reuring in de buurt, het geklets op straat, het geklingel en gebeier van de mooie Wester, de winkels om de hoek, mijn lieve buren, de restaurantjes om de andere hoek, de bioscoopbezoekjes en ja, er valt niet aan te ontkomen, ook het geroep en gebral ’s nachts op straat, de luide gesprekken van hondenuitlaters ’s morgens vroeg, de tram die prompt om zes uur in de ochtend over de brug heen dendert, de door de vaart klotsende schepen, de rotzooi op straat en in het groen en aan weer een andere kant natuurlijk dook de prachtinitiatieven zoals ik hiervoor noemde: huiskamerconcerten, huiskamerrestaurantjes, de stadsdorpwandelingen, de borrels op ieders gezondheid …

Ik zeg tabé aan jullie allemaal. En ja, ik zal  ons Amsterdam missen maar gelukkig krijg ik er veel voor terug: schone lucht, een bos om de hoek, een landgoed om de andere, een grote markt op zeven minuten fietsen met veel leuke restaurantjes, een filmhuis, een toneelschuur, de duinen achter ons met de zee, een huis met een eigen tuin, vast ook aardige buren en een station op loopafstand zodat ik, als ik wil, binnen een half uurtje weer hier ben. En waarmee de mensen van hier naar daar kunnen komen. Voor een wandeling, een etentje, en al die andere leuke dingen die wij mensen met elkaar kunnen doen. Want leuke dingen met elkaar ondernemen blijft mijn  prioriteit nummer één. Als alle dozen gevuld en weer uitgepakt zijn, dat wel.